ikiye ayrılırlar. birincisi köyde yaşıyan, işinde gücünde olan, misafirperver insanlardır.
ikincisi şehirde olup köylü özellikleri gösterenlerdir. misal küçük hesaplar peşinde koşmak, çıkarcılık, ufuk darlığı gibi.
bir arkadaş ile nevizadeye gidiyoruz. o ben içmem diye tutturuyor. tamam diyorum. iki tek atarım kalkarız diye düşünüyorum. iki tek 12 liraydı o zaman. diyor ki abi bi ufak alsana daha hesaplı 15 lira ve 4 kadeh çıkar en azından. tamam lan diyorum, daha sonra onun da içeceğini düşünerek. rakımız ve mezeler geliyor, fonda fasıl var, hava kasvetli.
o katılmıyor, ne içkiye ne muhabbete. ben hem içiyor hem konuşuyorum. moralim de bozuk. şişeyi bitircem diye kasıyorum ve sonunda fransız konsolosluğu bahçesine istifra ediyorum.
bu olay bana köylü kurnazlığını hatırlatır hep.
