başbakanın -isteyerek ya da istemeyerek- çanak tuttuğu gidişat.
taksim gezi parkı direnişi başlar başlamaz rengini belli etmişti, çünkü daha önce devlete karşı yapılmış hiçbir kalkışmaya benzemiyordu. devletin de hazırlıksız yakalanmış olduğu her halinden belli, zira ikinci gün itibariyle taksim'i kaybettiler. gerçi sadece devlet değil, direnişi başlatanlar bile böylesini beklememişti. ve yine ikinci gün kendi kendime "buraya kadar yapılanlar bile yeter, pazartesi itibariyle herşey yavaşlar, zaten daha fazla sürerse polis gerçek mermi kullanmaya başlar" diye kendimce bir tahminde bulundum; nihayetinde bizim yıllarca bildiğimiz klasik devlet tepkisi budur.
elbette hiçbir şey kimsenin beklediği gibi gelişmedi. can dündar 8 haziran tarihli yazısında "iddiaya girmiştik: Kimi iyi niyetliler, Alttan alacak, özür dileyecek diyordu. Ben, Diklenecek. Tırmandıracak iddiasındaydım." derken bile başbakanın bu kadar ileri gidebileceğini tahmin etmemiştir, zannetmiyorum. olaylar başladığından beri hakaret, görmezden gelme, küçümseme, tehdit, ne kadar yapılmaması gereken kusurlu hareket varsa hepsi sıralandı ve şiddetini arttırarak devam ediyor. direnişten önce başbakanın her söylediğini -sessiz kalarak bile olsa- destekleyen üst düzey akp'liler dahi yavaş yavaş gidişatın farkına varmaya ve itidal mesajları vermeye, yani kendileri başbakandan ayırmaya başladılar. bu bir çeşit "iyi polis/ kötü polis" taktiği mi; yani akp'nin tayyip kanalı küfür edip saldırırken bir kısım akp'li de yumuşak bir duruş sergileyerek acaba ayaklanan kitleyi şapşallaştırmaya mı çalışıyor? belki, kimbilir, ama önemi yok.
daha önemli olan, akp'de en yetkili abi'nin dediğidir. insanlar akp'yi bir kurul, bir hareket vs. olarak değil, tayyip olarak biliyor ve anlıyor. yarın bütün akp milletvekilleri istifa edip bağımsız olsalar dahi insanların bu anlayışı değişmeyecek. ve bu yetkili abi'nin tavrı çok yakın zamanda gümbür gümbür giden diktatörlerin psikolojisi ile bayağı paralellik taşıyor. "hazmedememe"nin yol açtığı tarifsiz körlük. kendisine karşı bütün dünyanın birlik olup komplo yaptığı sanrısı, kendisini ülke zannetme, kendisinden önce ve kendisi dışında olan herşeyi yok sayma, değersiz gösterme çabası.
ve iç savaş eğer birileri ciddi ciddi bu körlüğe dahil olur ve gözlerini daha da karartarak hükümdarları için sağı solu yakmaya başlarsa kaçınılmaz olur.
