"Aydınımızın samimiyeti yoktur; istediği kılığa girmekte yektadır. Ömründe bir gün çapa kazmayan, bir fabrikada işçilik yapmayan, emekleriyle geçinenlerin halini bilmez. Onlar sadece çalışma hayatında işçi değildir; markette, resmi dairede, sokakta da işçidir. Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra komünizm Avrupa'yı kasıp kavurmaya başlayınca, panzehiri olarak sosyal demokrasi devreye girdi. Fakat bunu gerçekten ezilenler oluşturdular. Almanya'da otuz yıl güneşi görmeden yaşayanlar vardı; gün doğmadan madene iniyor, gün battıktan sonra çıkıyorlardı. Yılda bir tek gün izinleri yoktu. Bizde ise varlıklılar Cumhuriyet Halk Partilidirler; yoksullar, emeğiyle geçinenler de Demokrat Parti'den veya onun devamındakilerden medet ummaktadırlar. Ömründe bir gün gündelikle çalışmayanlar ezilenlerden yanadır; emeğiyle geçinen fakir fukara sermayeyi temsil ediyor. Böyle komik bir garabet herhalde sadece bizde bulunabilir."
