--spoiler--gelecegimizi gecmisten kurtulamayarak yasamak belki de hayatimizda yaptigimiz en buyuk hatalardan biri. cunku gatsby de hayalini gecmise ait bir insan uzerine kurdu ki gecmisin tekrar yasanamayacagi anlamamisti. en azindan mutlu olmesi bir nebze icimi rahatlatsa da ahlaki cokuklugu bu kadar yogun yasamak bu dunyaya karsi olan hislerimi yeniden hatirlamama sebep oldu. evet insanlar boyledir. bir gun once gulup eglendikleri insan oldugunde cenazesine bile gitmezler ve daisy sana soyluyorum kizim sen ne kevasesin oyle. rahatini birakamadin de mi? belki gatsby'nin de sucu var. cunku daisy'yi birakip gitmeseydi evlenirlerdi ama daisy de neden bekleyemedi. bilmiyorum belki ben yanlis yorumlamis olabilirim ama benim filmden cikarimim insan hayatta hic bir hayalini bir insan uzerine dayanarak insa etmemeli cunku bu takinti yaparak insanin hayati gormesini engelliyor. tabi burda ask faktoru de var gatsby'nin dedigi gibi: onunla opusseydim sonsuza kadar evli olacagimizi biliyordum ama yine de optum. belki de ask boyle bir sey onune gecemiyorsun. yani gatsby de bunun yanlis oldugunu biliyordu ama nolursa olsun film bir kez daha iyiler hep kaybeder lafini beynimize kazidi. muzikler muhtesem otesiydi ayni film gibi.--spoiler--
