odun, kalas, buz, duygusuz, donuk diye nitelendirilen beni ağlatan tek filmdir. normalde ne ıssız adam'lar ne babam ve oğlum'lar izledim arkadaşlarımla beraber ama bu filmi ilk izlediğimde gözlerimden süzülen yaşları hala unutamıyorum. 2 yaz öncesiydi, haftalığı 150 liraya bir petshopta sabah 9'dan akşam 11'e kadar kuş, kedi, köpek vs boku temizliyordum ve hayatımdan hiç memnun değildim. o zamanlar aklımda tek birşey vardı. zengin olup bu bok hayattan kurtulacaktım. hava harp okulu hayallerim suya düşmüştü ve ne yapacağımı bilmiyordum. hayatımda sadece internet vardı. bütün gün oturup milyarderlerin ibretlik yaşamlarını okuyordum. steve jobs'un hayatını okuduğumda çok fazla etkilenmiştim mesela. sonra bu filme rastladım. izledim ve hayatım değişti diyebilirim. şimdi zengin değilim ama en azından hayallerim var ve uyumama yardımcı oluyorlar.
