yokluğunla yoğruldum günler boyunca. göz kapaklarım yorgunluğunu gözlerime yüklemeye çalışsa da gecelerin kör karanlığında, ben gözyaşlarımla hep serin, sere serpe tuttum yokluğunun acısını. uyumadım, uyuyamadım. küstüm gecelere, yıldızlara. yerine koyamadım. yokluğun cehennem oldu. kavruldum, yandım ama içimde dışımda sen vardın. benimle yanıyordun oysa,yokluğunun cehennem sıcaklığında. ne alışmaktan yanayım yokluğuna,ne sensiz olmaya bu hayatta. çünkü hayat birgün kadar kısa.
