bir arkadaşım vardı üniversitedeyken. kendisi sol görüşlüydü ve mütemadiyen eylemlere katılırdı. "anarşi güzeldir yerinde kullanıldığında" derdi. asiydi. derde girerdi başı sıklıkla. sonra mezun oldu ve uzun bir dönem işsiz kaldı. en sonunda polislikte şansını denemeye karar verdi. diyordu ki "aslında sevmiyorum bu mesleği ama mecburum."
şimdi paylaşımlarına bakıyorum da gözünü kin ve nefret bürümüş. öyle paylaşımlar yapıyor ve öyle yazılar yazıyor ki aynı kişi olduğuna inanamıyorum. sahte bayrak yakma görüntülerini paylaşacak hale nasıl geldin. o meydanlardaki çocuklar yaşındayken sen onlar kadar apolitik bile değildin. hepsine soysuz köpekler diyecek hale, ağıza alınmayacak küfürler edecek hale nasıl geldin? provakatörlerle gerçekten direnenleri birbirine karıştıracak kadar, onlara müstahak, allah'ın izniyle daha beterini yapacağız diyecek kadar nasıl oldun anlayamadım. üzüldüm ben bu hafta. en çok sana.
her polis kötü değil evet.
apartmanımızda yangın çıktığında bizi kucaklayarak o alevlerin,dumanın içinde bizi dört kat aşağıya taşıyanı da vardı mesela. akşam sekizde biten bir ders sonrası fakültenin önündeki tacizciler yüzünden eve gidemediğimde karakola sığındığımda ellerinden geleni yapan, onları karakola götürüp ayar çeken, beni yağmurda, çamurda ve o karanlıkta evime bırakanı da vardı mesela. yolumu kaybettiğimde tek kelime bile etmeye gerek duymadan arabasına alıp gideceğim yere bırakanı, teşekkür ettiğimde "işimiz bu, tek başına kız başına o yollardan yürüyemezdin" diyeni de vardı mesela. mesela şehrin en işlek yerinde de olsa kapının önündeki tinerciyi görüp polise gittiğinde günlerce orada devriye gezenleri de vardı.
şimdi bu insanların hepsi kötü dendiğinde benim vicdanım kabul etmiyor bunu. ama üzülüyorum. kendi halkına daha araya kötü niyetliler karışmamışken böylesine şiddet uygulayabilmelerine, emir kulu denmesine rağmen bazı polis arkadaşların paylaşımlarından bunu zevkle yaptıklarını görmekten üzülüyorum. her iki tarafın da vatanı için milleti için sokaklarda olmasına rağmen birbirlerini bu kadar yanlış anlıyor olmalarına üzülüyorum. yöntemlerin bu kadar farklı olabilmesine, güzellikle çözülebilecekken insanların gördüğü zulme, işkenceye üzülüyorum.
