Sevgili(!) başbakanım;
Öyle korkmana gerek yok benden, daha küçüğüm. Senin başbakan olduğun zamanda tam olarak kendimi bilmiyordum bile, çocuktum. büyüdükçe, kendimi bildikçe seni de bildim. Akrabalarımdan, ailemden nefret ettim senin yüzünden. Üniversiteyi geç daha lisedeyken bu ülkeden nasıl kaçıp gideceklerini düşünen insanlar tanıdım. Hatta inanır mısın ben de düşündüm. Ta ki bu olaylar olasıya kadar. Ta ki birlik olup, direnesiye kadar. Ama sana minnettarım. Sen olmasan benim namusumu, ahlakımı kim korurdu ve savunurdu?! Alkolik olmama kim engel olurdu?! Artık sana, insan değil misin bunca insanın acı çekmesine nasıl göz yumuyorsun falan demiyoruz. Anladık her şeyi. Sana diyeceğim tek şey özgürlüğümün üzerinden çek o ellerini!
