olaylara ''insanlık bitmiş'' gözüyle bakan ben ve benim gibi azınlığın durumu.
bakıyorum da en yalnız kitle biziz lan. (ki kitle olduğumuza bile şüpheliyim. tek ben olabilirim)
ne direnişçilerin bir kısmının ''gereksiz-iğrenç küfürlerini, değerlere saygısızlığını, telefon kulübesi, belediye otobüsü v.s gibi kamu mallarına talanını'' tasvip ediyorum. hatta mide bulandırıcı buluyorum.
ne de polisin bir kısmının ''gereksiz şiddetini, iktidarın tutumunu, biber gazını, sokak ortasında bir kişiye on kişi göz önünde işkence yapılmasını, kanunsuzlukları'' tasvip ediyorum. bunu da çok mide bulandırıcı buluyorum.
internette kaynaklara tarafsız gözle bakıyorum da, ben bu insanlarla mı aynı toplumda yaşıyorum diyorum. bildiğin yapayalnızmışım da haberim yokmuş. kendi düşüncemde tek insan göremiyorum. herkes iki uçtan birisini seçmiş. başka bir çözüm yolu bırakılmamış.
ne yapmacık ünlülerin şovlarını, ne de iktidar sahiplerinin kibrini seviyorum. bir arada kalmışız ki vah ki ne vah bize.
gerçekten yalnız ve güzel ülkenin, yalnız insanıymışız. tarafını belli etmeyen herkesi etiketleme zihniyeti almış yürümüş.
ama her şeye rağmen, sanırım bu yalnızlık güzel bir yalnızlık
