benim için tek bir ağacın katledilmesi, yere ve denize çöp atılması, sokakta yürürken insanların sigara içip dumanını havaya vermesi, insanların avm lerde yaşaması hatta avmlerin alışverişveyaşammerkezi ismiyle anılması, insanların gezme anlayışının her hangi bir kafede bir şeyler tüketmek olması, bütün yatırımların nasıl göründüğümüze yapılması, kopya çekilmesi, bir tanıdık vasıtasıyla iş sahibi olmak istemememi kimsenin anlayamaması, utanmanın utanılacak bir duygu haline gelmesi, kişiliğimizin vitrinini diplomalarımız ve kıyafetlerimizin oluşturması oldukça ciddi konular.
fakat kime nasıl isyan edeceğimi bilemiyorum.
direnişçilerin de ağaçlarımız ve polis karşısında mağdur olanlar için isyan ederken kendi kişisel meseleleriyle olayı bulandırmasalardı iyiydi. çünkü kendi zaferimiz uğruna bu kadar kolay yalan söylemek, her şeyi mübah kılmak da ciddi bir mesele.
