çat diye göze çarptığında pat diye ambale olan insanın dank eden kafasının materyalidir.
şöyleki; belli bir yaş aralığında, ikili ilişkilere armut sap çöp zırvaları ile bakılıyor.
ay yok o olmaz yok bu da olmaz bu hiç olmaz bu gol değil bu da gol değil yok artık bu da mı gol değil haykırışları esnalarında biri görülüyor. mmmm olabilitesi var gibii, bakalım kimmiş neymiş neyin nesiymiş, yaşı cismi işi gücü dıdısı dıdısının kaynı balzıdı derken kim olduğu az çok öğreniliyor lakin bunlar ehemmiyet raddesinde en arkalarda kalıyor. neden. çünkü her an elimize bir davetiye geliyor, en evlenmeyecek insanlar bile bi bakıyoruz bilmem nerede ne şekilde evleniyor bilmem kimlerin balayı fotoğraflarını görüyoruz, bilmem şunlar hamile kalmışlar şunlara bunlara da bebek görmeye gidelim, altın düşmüş bikaç çeyrek alalalım da takıcaz mecbur, davetiyeye bak allah aşkına, kınada oje dağıttı gördünmü vay anasını neler değişiyor len biz büyümüyoruz derken falan iken bla bla bla iken akılda beğenilen kişiyle alakalı tek bir soru beliriyor; bekar mı ki? bekar olma ihtimali çok düşük çünkü kapılmıştır. evet amiyane ya da değil kapılıyorlar.
evli çıkan neyse artık ununu elemiş eleğini asmış duvarına allah daim etsin mutluluğunu daa nişan yüzüğü görmek şöyle sağdan sağdan bi koyuyo tabi insana. yakın zamanda kaçmış ya.
öle işte dert bu alyanslar dert.
incikli boncuklu işçilikli parmağın üçte ikisini kaplayanlardan hiç bahsetmeyeyim bile.
allah tamamına erdirsin cümle sözlü nişanlıları. amin.
