adamlar ülkeyi öyle bir nokta'dan kurtardılar ki onca derde rakısız dayanılamazdı...
"ayyaşlar" at üzerinde savaş sırtlarında dimdik ayaktaydı...
"ayyaşlar" ölmeyi emredebilecek cesarete sahipti içinde bomba patlamasına izin vermezlerdi...
"ayyaşlar" hasta adamı iyileştirdi..
sen ayyaşların sana bıraktığı koltukta din nidalarıyla oturup hırsızlığa, teröre , yancılığa izin veriyorsun
ayyaşlar ve oğulları yiğitçe şehit oldular, tarladan savaşa koştular giyecek ayakkabıları olmamasına rağmen 270 okka mermiyi kaldırınca fazladan bir parça ekmeği isteyip gönlü razı olmadığı için geri çevirdiler 5 dakikada ölüm bilincini yendiler onlar rakıyı severdi sen ayranı...
