öğretmenim öncelikle saygı ve hürmetle ellerinden öperim.
Sen beni pek sevmezdin bunuda çok hissettirirdin bana , sevmek zorunda değilsin biliyorum en azından bir çocuğa bunu hissettirmemeliydin. Doğudan yeni gelmiştik belki büyük bir şehire, orada çok afacan olan ben sessiz ve sakin bir morona dönmüştüm. Belki biraz ilgi göstersen daha çabuk adapte olurdum o zaman ki hızlı hayata. Derslerde de çok başarılı değildim, çünkü çok farklı geliyordu değişen hayat bana. Arkadaşlarım çok farklıydı benim küçük dünyama göre, onları severdin hep ben onların arasında paçavra gibi mi duruyordum acaba. 5. Sınıftan mezun olmadan önce yıl sonu etkinliği yapmıştık , herkese çok güzel görevler vermiştin ama bana sadece bir fıkra vermiştin arada çıkıp okuyayım diye çok koymuştu be öğretmenim küçük yüreğimde büyük fırtınalar kopmuştu ama yinede canım sağolsun öğretmenim. O yıl sonu etkinliğinden sonra sen emekli oldun biz ortaokula başladık. Ondan sonra çok değiştim hocam ben senin tahmin edemeyeceğin kadar. Derslerimde olsun, sosyal hayatımda olsun çok mesafe katettim ve şimdi senin gibi bir öğretmenim bende. Ama senin gibi yapmayacağım ben öğretmenim tüm çocuklarımı seveceğim tembelde olsalar, çok yaramazda olsalar seveceğim. Sana sitem etmiyorum, kızmıyorumda sen öyle yapmasaydın belki de bu durumda olmazdım. En son aldığım habere göre kanser olmuşsun öğretmenim , ziyaretine gelemedim çok uzaklarda olduğum için. Allahtan acil sifalar diliyorum, umarım en kısa zamanda sağlığına kavuşursun öğretmenim...
