şimdi ben altı yıl öncesindeki yerdeyim. seni unutmaya çalışan, her bir parçana aşık olan o kızım. gece şahit olurken özlemimize, galata korudu bizi yıldızlarla birlikte. şimdi durup o geceye delicesine dönmek isteyen ben ve hiç bir şey olmamış gibi yoluna devam eden sen varsın geride. yemek yiyemiyorum, uyuyamıyorum ve ağlıyorum günlerdir. bana bunları yapan tenine doyamamışlık, bana bunları yapan tadının damağında kalmışlık hissi. hayat bizi tekrar aynı şehirde, aynı siluetin altında birleştirirken ve biz böylesine aynı dilde konuşurken buraya yazmaktan öteye geçemiyorum. oysa yazmak yetmiyor, acımı dindirmiyor. bana sen, bana seni yaşamak lazım. bana o küçücük kızın kalbinde, onunla birlikte büyüyen sen lazım.
