çok zordur. çoğu zaman "ooh yalnızlık gibisi mi var lan ne rahat işte. çok insan çok dert." diyerek kendini avutmaya çalışırsın ama söylediklerine sen de inanmazsın. Sadece sevgilinin olmaması değildir yalnızlık, çevrende kimse yoktur. Yakın arkadaş kavramı hiçbir şey ifade etmez. Bir sinemaya ya da filme gidersin, yalnızlık zaten yeterince can sıkıcı değilmiş gibi yanındaki koltuğa da oturmazlar. Yalnızlığının üzerinden fosforlu kalemle geçilir adeta. Cep telefonunda mesaj paketinin, konuşma paketinin olmaması hayatında büyük eksiklik değildir. Bazen öyle anlar olur ki gereksiz hissedersin kendini. Yük gibi. önemli bir şey yaşadığında hemen arayıp/buluşup anlatacağın kimseler olmaz. Zaten çoğu zaman önemli bir şeyler yaşamazsın. çok yakın bir arkadaşın olsun istersin, yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmesin istersin ama etrafındaki herkesin yakın bir arkadaşı vardır zaten. Sorunluymuş gibi hissedersin. "herkes çok iyi anlaşıyor lan benim ne sorunum var?" diye düşünürsün ama bir sonuca varamazsın. Deriin derin nefes alırsın, geçmez.
