çok değişik bir şarkı. bir dönem dinlenildiğinde, sanki karşı tarafa, acı veren tarafa söyleniyormuş gibi gelir insana. ancak, süreç ilerleyip, gözden at gözlükleri çıkarıldığında farkedilir ki aslında bu şarkı söylenirken insan kendini karşıya koyuyor, bütün bu sitemleri kendisine ediyor. acımasız olan da, isyankar, vefasız, hatta riyakar, belki günahsız belki günahkar hepsinin insanın benliği, karşı taraf değil kendi olduğunu öğreniyor. böyle de bir şarkı işte, insanı 3 dakikada özetliyor ve belki değil, kesinlikle at gözlüklerini çıkarıyor, çıkarıyor değil kırıp atıyor.
