annem kendince haklı olabilirdi ama bende haklıydım. korkularım vardı ve bu korkularım yavaş yavaş kayboluyor gibiydi. bu öyle bir durumdu ki, evet deyip evlensem pişman olabilir, hayır deyip ayrılsam üzüntüden ölebilirdim.
kim bilir belki de çok mutlu bir evlilik de olabilirdi.
resmen hayat bir kumar gibi bana rest çekiyordu. mavi hap mı? kırmızı hap mı?. o an çok kararsızdım ve her zamanki gibi düşünmek için yine rölans dedim...
eğer 3 gün sonrasını görebilseydim oynamıyorum bile derdim.
hayatın amına koyayım lan derdim.
nerede ne kadar sahtekar kadın varsa yedi ceddini sikerdim.
yakardım hayatımı kayalıklarda.
yakardım o ay ışığının altında...
ve üflerdim küllerini o denizin ortasına...
çeto ile ganyan bayinde eşek karalarken, ayhan isimli bi arkadaş geldi. bülteni serip oturdu yanımıza '' ooo dedi aysima'yı kapmışsın, geçen sizi gezerken gördüm, valla korkulur lan senden '' dedi..
gözüm birden karardı.
kulaklarım sağır oldu.
atların hepsi tv den çıkmış bana doğru koşuyordu sanki.
her şey üzerime geliyordu.
dondum.
ve çeto'nun '' ne dedin lan sen '' deyip ayhan'ın kafasını masaya vurmasıyla ayıldım.
parmakları saçındaydı. tekrar et aysima mı dedin lan diye bağırdı...
hiçbir cevap bu kadar önemli değildi.. dişlerimi sıkarak ayhana baktım...
