tuttu annem elimi. bak oğlum dedi bu aysima da bizim konuşmalarımızı duymuş, o gün sen bağırınca duymuş. valla ben bir şey söylemedim, tecavüz olayını bildiğimi biliyor, konuştu benle dedi.
şaşırdım böyle deyince. sen ne dedin anne diye sordum.
ne deyim oğlum, unut o kara günleri, sen beyazlar giyeceksin artık dedim. ağladı kız.
- anne dedin mi cidden böyle?
+ dedim tabi oğlum, neden demeyim, sen benim biricik oğlumsun yeter ki mutlu ol sen, sakın kötü şeyler düşünme tamam mı?
annemin aysima ya destek olması içtiğim o soğuk sudan daha serin gelmişti. aslında uyumadığını görünce korkmuştum. '' bırak şu kızı, sana kız mı yok '' diyecek sandım.
meğer annemin de aşktan anlayan bir kadın olduğunu seneler sonra öğrendim. belki de kadını kadın anlardı. o da aysima ya sahip çıktı. zaten tecavüze uğrayan birine sahip çıkmıyorsa, ertesi gün gider dna testine girerdim.
