eve girdim. cebimdeki resmi çıkarıp büyük larousse ansiklopedisi'nin 8.cildine kağıdı koydum. belki zamanı gelince lazım olur, açar bakarız dedim. sonra kendi kendime sen neyin peşindesin amk zaten tanıyorsun adamı deyip yırtım kağıdı. yırttım ve mutfaktaki çöpe attım.
buzdolabını açıp 1 litrelik kola şişesindeki suyu dikledim. lıkır lıkır içimin yangını sönüyordu. su korkan insanı bile kendine getirirdi. su hayattı, su sıkıntıların ilacıydı ama 5 tanker su içsem bile içimde muhakkak bir kıvılcım kalacaktı. o sanki hiç sönmeyecek, o sanki hep tetikte bekleyecek gibiydi. suyu olanca iştahımla dikliyordum. diklerken kapı sesi duydum, annemdi bu. annem yanıma geldi. her zaman erken yatan kadın belli ki uyuyamamıştı.
oğlum halen bardak kullanmayı öğrenemedin, orda bak bardak, gözünün tam önünde dedi.
tuttuğum her şey kırılıyor anne, değer verdiğim, içine benden bir şeyler kattığım her şey kırılıyor, her şey kırılıyor ve yok oluyor anne, kaybediyorum anne onları dedim.
oğlum gel otur, üzülme sen, ben aysima ile konuştum bugün dedi.
ne konuştun, ne oldu dedim. bırak o suyu da gel otur dedi.
