bi ülke. bundan 100 yıl öncesine kadar halkın sözcüsü padişah. babadan oğula sistemi. sonra bi adam geliyor. halkın desteğiyle bu sistemi yıkıp cumhuriyeti kuruyor. diyor ki, bundan sonra halk kendi kendini yönetecek. elbette başımızda bi sözcümüz bi yol göstericimiz olacak. bunu da halk kendi seçecek. eyvallah.
sonra senelr geçiyor... bi halk bu zamana kadar görülmemiş bi oy oranıyla bi adamı başa getiriyor. sonraki seçimde adam yine oylarını katlıyor. tüm partilerin birleşse de yine o partinin oyuna yetişemediği bi oran. düşünün.
ve sonra o adamı bu halk seçti diye diğer partilerin seçmenleri aşağlıyor. dıyor ki, sız aptalsınız. siz cahilsiniz. siz tam bir öküzsünüz...
sonra o seçilmiş azınlıklar, o herşeyin en iyisini bildiğini sanan kültür abidesi halk; bu istemedikleri adam ölünce halka seçme ve seçilme hakkını sunan adamın posterleriyle bayraklarla, marşlarla bu adamın cenazesinde gövde gösterisi yapıyor. sevinç çığlıkları atıyolar. kendilerini milyonlar olarak gören bu halk birinin ölmesinden mutlu oluyor. bunu da herhangi bi canlının ölmesinden üzüntü duyarak değil de sevinerek dile getiriyor...
sonra ben size hakikaten acımasız su katılmamış, insanlıktan nasip alamamış varlıklarsınzı deyince bozuluyosunuz.
tanım: olmayacaktır. umuyorum ki bu ülke, hangı ideolojıye sahip olursa olsun ölmüş birinin arkasından, coşkuyla kutlama yapacak kadar alçalamaz.
umarım...
edit: üstteki ve bu entryden sonra yazılan olan nefret entrylerine iyi bakın. utanacaksınız.. ben insanlığınızdan utanıyorum.
