mahalledeki çocukların genelde hafta sonları yaptıkları maçtır. mahallede boş bir alan bulunur, içindeki taşlar, otlar bir güzel temizlenir, evin badanasından artan kireçle yamuk yumuk çizgiler çizilir, şanslıysak 4 tane düz odun bulunabilirse toprak kazılarak kale direkleri yapılırdı. topun sahibi çocuk hep forvet oynardı, iyi oynamasa da kimse sesini çıkarmazdı. dizler kanar, tartışmalar yaşanırdı. acıyorum şimdiki çocuklara, ellerinde joystick ne zevk var ne heyecan ne de dizde bir yara.
