bir kere rastladım öyle bir varlığa. çocuk dört yaşlarında filan artık televizyon izlemekten beyni çekmiş. annesi de yeniden hamile. muhabbet ediyoruz bende döndüm çocuğa bütün iyi niyetimle sordum.
-ayy ne güzel teomancım, kardeşin olcak.adını ne koyacaksın? teo: şukufe
o an beklediğim son isim oydu. o kadar kıl olmuş ki çocuk bebeğe, annesine gidip: karnındankinden nefret ediyorum gibi cüce olması ihtimalini düşündüren ilginç cümleler kuruyor. çocuklardan nefret ediyorum.
