kimi zaman haklı bir özleyiş olmasının yanı sıra, zihin bulayan bir ilizyondur da geçmiş. çünkü bugünün kusurlu saatleri ve aceleciliği, üzüntüleri geleceğin nazlı saatleri ile karışmaya başlayıp da 'bugün' geçmişe döndükçe, geçmiş kendi kendini rötüşlemeye başlar. güzel hatıraları ve anları saklayıp genişleterek, kötü hatıraları başından savurur, bu yüzden de geçmiş gözümüze hep daha şık ve yaşanılır gelen bir arzuya dönüşür.
geçmişe özlem, günü durdurur, an'daki hareketlerinizi kısıtlar, kalbinize dinmek bilmeyen bir hüznü aşılar da aşılar ki, hüzün, kişiye zevk de verebilmektedir, acı da.
