çağırdım taksi, çıktık hastaneden. bindik arabaya. aysima iki eliyle elimi tutuyor başını omzuma yaslıyordu. eskiden olsa bende kafamı ona doğru yaslardım ama nefret hissi o an kalbime kurşunları yağdırıyordu. ayrılıkta ona mermi tutuyordu.
ama aşk hala direniyordu. aysima'nın kokusuyla hayat buluyordu.
aysima kafasını yanağıma sürüp 'beni bırakma ne olur ' dediği an aşk olan gücünle atağa geçti. hızlandı, heyecanlandı. hem nefreti hem de ayrılığı egale edip beynimi zapt etti. elimi havaya kaldırdı ve usulca aysima'nın boynuna doladı. yanağını okşadım..
