girdi koluma abim bahçeye çıkardı. kardeşim nedir olay anlatmak ister misin, aysima neden intihara kalkıştı dedi?
gel de cevap ver amk. abinde olsa, etden candan aynı kandan da olsan, sevdiğim kadına tecavüz etmişler abi diyemezsin. bırak abiyi, anneye babaya bile diyemezsin. kimselere diyemezsin, eğer seviyorsan sanki sana tecavüz etmişler gibi gizlemelisin bunu.. o acınası bakışları, o piç bakışları, o beyinlerinde oluşan yarrak gibi düşünceleri bir ömür boyu üzerinden çekmek istiyorsan sükutca durmalısın. gıkını çıkarmamalı sadece salak salak dinlemelisin.
boşver abi dedim.
gömleğin cebinden sigarayı ağzıma alıp kibriti çıkartım.
yaktım yanmadı.
bir daha yaktım yine yanmadı.
bi daha denedim yine yanmadı.
kırılıyordu kibritler.
lan bi insan kibriti yakamıyorum diye ağlar mı amk? ağladım resmen.. çocuk gibi ağladım.
bu kibriti böyle ince yapanın sülalesini sikeyim diye ağladım. kürdan bile bunlardan daha kalın deyip ağladım. döktüm elime hepsini, birleştirip yakmaya çalıştım ağladım.
olmuyordu... yapamıyordum.
omzumdan tuttu abim. cebinden çakmağı çıkartıp ' bi vazgeçemedin şu kibrit sevdandan '' deyip yaktı sigarayı. sakin ol kardeşim dedi. ilk kez o kadar çok kardeşim demişti ki, çocukluğum boyunca hiç duymamıştım. hep ismimle hitap ederdi.
bir abinin içtenlikle kardeşim deyişinin ne denli moral verdiğini o hastane kapısında öğrendim. sokaktaki çocuklardan dayak yediğim zaman bile yalın ayak koşa koşa gelip kurtarması yanında fıs kalırdı...
resmen 3 kelimesinden biri kardeşimdi. kardeşim diyordu. sürekli kardeşim dedi ve hepsi içtendi. hepsi kalpten, hepsi en derinden...
