kalsik batı müziğine karşı olan önyargımı parçalamış adamdır. müzik bilgim kıttır ama bunların klasik müziği ve bu müziğin dehaları sayılan bestekarların parçaları -herhalde yaşadıkları dönemde pozitivizmin ve rasyonalizmin toplumların hayat görüşleri üzerindeki katıksız tiranlığından olsa gerek- çok keskin hatlı nasıl diyeyim barok bir tarz gibi geliyordu. rahatsız ediciydi yani. bilmiyorum belki biraz araştırsam bu tezimi çürütecek şeyler bulabilirim ama ludovico einaudi'ye kadar görüşüm bu şekildeydi. ama bu adamın besteleri ile piyanonun da çellonun da vesairenin de (aslında enstrümanların yapısına aykırı olarak) organik notalarda organik dizilimlerle, geçişlerle insana huzur verebileceğini gördüm. sonuç olarak iyi ki vardır.
