mezarından bile korkanların fikir susturma hareketine dönüştürdüğü anmadır. düşünmek, fikir beyan etmek günümüzde -anayasa ile desteklenmesine karşın- kişinin ve kişilerin anma hakkının elinden alınması ile netice bulmaya devam etmektedir. kara günler dediğimiz düşüncelerin yasaklandığı, baskıların arttığı ve kitapların dahi toplatıldığı zihniyet ve onun yardakçıları değişmedi ve değişmeleri de pek mümkün gibi görünmemektedir.
zihniyet hala aynı, tarafın diğer ucundaki kimi tahammülsüzlerin bile yorumlarında ahlaksız kişiliklerini ortaya koydukları ve üstelik sistemin sömürüsüne bana dokunmayan yılan bin yaşasın salaklığıyla hareket ettikleri günümüzde hala insanlar neyin adaletinden bahsediyor anlamakta gerçekten zorlanıyorum.
ayrıca sözlük ortamında da görünmekte ki, sadece onlar gibi düşünmüyor diye kendilerini karar verme mekanizması sanarak, cehenneme gideceğinden emin söylemlerinden tutun da, ülke refahı için mücadele veren diğer herkesi de suçlama yoluna giderek, o sığ beyinleri ile her şeyi çözümlemiş gibi görünmeleri sadece beni mi şaşkınlığa uğratıyor.
klavye delikanlıları iş başında bana kalırsa. ve sanırım bu ülkenin icraat-ten çok söylem politikaları da konuşan kalabalığı etkisine almış, politik domuzcuklar olmaktan öteye gidebilmelerinin önü kapanmıştır.
