kişinin, değil dünya gezegeninde, evren kapsamında kendini yalnız hissetmesidir.
peki bu nasıl oluyor ? şöyle ki; senden başka hiçkimsenin senin için birşey yapmadığını gördüğünde böyle kendini evrende yalnız hissedersin arkadaşım.
ama moralini bozmana gerek yok, çünkü yalnız olmak seni güçlü yapar. tek başına ayakta kalmayı öğrenirsin, korkmamayı, risk almayı. eğilirsin, hatta yıkılırsın. elinden tutup birileri seni kaldırmayacağına göre, kendin ayağa kalkar ve yola devam edersin. sonra kendini öyle güçlü hissedersin ki. etrafında melekleri ve koruyucu kollayıcıları ile dolaşanlara acırsın, destekçileri bir an yanlarından ayrılsa hepsini tek darbede yere indirebilceğini bilirsin çünkü.
lakin sert bir karaktere bürünürsün. herşey ve herkes potansiyel tehlikedir, gardını alarak yaşamaya alıştığın için kimse seni anlayamaz. hayata güzel bak derler, hayatın güzelliğini görmemiş insan nasıl hayata güzel baksın.
hayat, öleceğin güne kadar bir şekilde ona dünya üzerinde tutunabilme savaşının adıdır. senin için kelebek mi, çiçek mi, aşk mıdır yoksa ? güldürme beni.
