böbrek taşı ameliyatından sonra çocuğun pazarda elini kolunu sallayarak dolaşıp alışveriş yapabileceğini düşünen annedir. ağrı, kramp gibi şeyler bir anda unutulmuştur. Gülsem mi ağlasam mı?
muhtemelen benimle doktor arasında şu diyaloğun geçeceğini düşünür:
- uff ne zamandır uyuyorum. bitti mi hacı aldın mı taşı?
- la çabuk söyle, daha işim gücüm var. evde soğan yok lan, sizinle mi ugrasacam? pfff domateslerin de hep ezikleri kalmıştır şimdi.
