charles bukowski okurken içilen birayla sesinin mükemmel bir kombinasyon oluşturdu zat. Sesindeki boğukluk da öyle bir lirizm gizlidir ki dinleyen kişi en mutlu en neşeli anında olsa bile akortsuz gitarının tınlamasıyla aylardır intiharı düşleyen birinin ruh haline bürünebilir.
