aysima'nın bacağına dokunup ' gel benle sana güvercinlerimizi göstereyim'' dedim. abimin bir sürü kuşu vardı. çıktık çatıya. amaç kuş muş göstermek değildi tabi. olayı öğrenmek istiyordum. neyin var aysima, çok gerginsin dedim.
annenler çok soru soruyor, sıkıldım cevaplaya cevaplaya, hiç susmadılar dedi.
vay amk. daha ilk günden resmen karı dırdırı dinliyordum. anamı çekeştiriyordu aysima...
yutkundum. bak güzelim bunda kızacak birşey yok, sadece seni tanımak istiyorlar, hepsi bu dedim. hani öldü sanılan birini pat diye karşında görmek gibi bişey bu. biz de çok ani çıktık karşılarına, anlayışlı ol, her anne baba şaşırır böyle şeye dedim ve yakaladığım beyaz güvercini aysima ya uzattım.
sal bunu. tüm sinirini, tüm öfkeni, tüm geçmişini sal gitsin dedim. tut bi dilek dedim.
yine saçları dalgalandı ve yine o çukur gamzesi belirdi. bir şeyler mırıldanıp saldı güvercini...
