aysima topladı giysilerini attık arabaya, topu topu bir valiz eşya ile arabaya bindi. işin tuhaf yanı bu değildi ama..
işin tuhaf yanı annesin hiç cama ve ya kapıya çıkmayışıydı. görememiştim onu.
aslına bakılacak olursa pekte sikimde değildi...
kaynana yok, kayın peder yok, kayınço, baldız hiçbir şey yoktu, ohh mis.. umrumda değildi amk...
tekrar eve geldiğimde de konsey kurulmuştu.
babam, annem, abim, yengem, hatta evli olan ablam bile bahçede hazır bekliyordu.
sanki lise de olay çıkaran iki öğrenci gibi mahsun bir şekilde karşılarında durduk.
müdür yani babam ' kim bu kızımız kukla bey ' diye söze girdi.
gelinin baba, sevdik ve eleneceğiz dedim ve başladık uzun uzun konuşmaya. bir sürü kurallar bir sürü şartlar koyuldu. en önemlisi ise evlenene kadar aynı oda da yatamayacağımız idi...
