hayatın ve şehirlerin boğuculuğunda-sanki boğazı sıkılmış- kalmış insanın tek oksijen kaynağına burnunu dayayıp nefes alma girişimidir. bir tür tapınma biçimi olarak tarihe not düşülsün diye mi bilinmez ama sanki öyleymiş gibi derin derin ve tüm hücrelere nüfuz edercesine içe çekilen misk-i amber. ya da zamanı durdurma kabiliyetine sahip bir ot gibi- mesela bonzai- kafa yapan bir şey. güzel şey vesselam çok güzel ama her güzel şey gibi tükenip giden. ankara rüzgarında kaybolup giden. hey gidi günler hey! anason kokusuna meze olan o güzel koku şimdi nerede?
