annem tekel sigara fabrikasında işçiydi. fabrikada tütün sarıyordu sanki kendi içer gibi. ( alpay'a sevgiler.) ve hergün iş çıkışı onlara bir paket bafra sigarası veriyorlardı. zavallı kadın onları biriktirip tekel bayisine satıyordu. ayrıca sigarayı da ağzına sürmezdi. evde eski bir büfenin altında biriken sigaraları çalmak, mahallenin en pis ve ücra köşesinde içmek benim için tek adrenalin kaynağıydı nerdeyse. çocukluktan aşina olduğum bu başbelasına lise yıllarında arkadaş ortamına dahil olma duygusuyla tamamen başladım. 2 yıl önce aşkımızı bitirdiğim halde 4 aydır tekrar beraberiz.
2 saatte bir buluşuyoruz. aşkımız alışkanlığa dönüştü fekat her nedense kopamıyoruz işte.
seviyorum galiba ben sigarayı. çünkü insanı ayakta tutan tek duygu bağımlılık ve bağlılık.
