küçük bir anımın olduğu insan.
yıllar önce gördüğüm bir dilenci çocuğunu göstererek ''çoluğum çocuğum var açız abi bi ekmek al bana'' gibisinden bir laf etti. ne yalan söyleyeyim canım acıdı. gittim üç-beş ekmek aldım verdim kadına. yoluma devam ettim. içimde de iyilik yaptım aferin bana hissi var.
neyse efendim bir kaç işim vardı, onları hallettim. akşam oldu, eve döneceğim ne göreyim. bizim dilenci kadın benim gibi hıyarlardan onlarca ekmek toplamış, poşet poşet ekmekleri fırıncıya satıyor. tabi bunu görünce içimdeki iyilik yaptım hissi ben ne kadar enayi bi adamım la böyle hissine dönüştü.
ordan uzaklaştım içimdeki hisle.
