izlenmesi gereken, hala izlenmediyse büyük kayıp olarak nitelendirdiğim başyapıt.
--spoiler--
ders çıkışı bir adam kendisini görmeye gelir, ve john nash öğrencisine eğilerek "bu adamı görebiliyor musun?" diye sorar. "evet" cevabını alınca da "tanımadığım insanlara biraz şüpheci yaklaşıyorum da" diyerek gülümser. bu sahne filmin en güzel sahnelerinden biridir bana göre.
--spoiler--
bir de şu var;
--spoiler--
"tanıdığınız kişilerin, bildiğiniz yerlerin, sizin için en önemli anların hiç bir zaman sizi terketmediğini, ölmediğini fakat zaten hiç bir zaman da varolmadığını aniden öğrendiğinizi hayal edin. bu nasıl bir cehennem olurdu?"
--spoiler--
