umuttu en güzeli onun bakışlarındaki... hain çıkmazlarda gitgide büyüyen bir cesaret ve inanç... müthiş bir güven ve kurtuluş değil kurtarma aşkı... ölüme baş kaldırış belki inkar varolan güçlü düzeni... ezebilmek ayaklar altında kaygıları, yıkılışları... enkazın altında kalıp üstündeki binlerce ton ağırlığı bir çırpıda fırlatabilmek... tüm bunların yapılabileceğini kuşkusuz düşünebilmek... varolmak... yüzyıllar sonra bile herhangi bir gencin, hangi milletten olursa olsun, yaşartabilmek gözlerini... ve öğretebilmek tutulan yolda göze alabilmeyi en tehlikelisini ve vazgeçebilmeyi aldığın nefesten...
anıyorum seni mustafa kemal...(gözyaşlarıyla belki gururdan)
