demokrasiyi basitliğe ve cehalete prim vermek zannedenler ne yazık ki çoğunlukta. oysa demokratlık, demokrasi nitelik düşüklüğüne bir şans vermektir bu durumu yüceltmek değil...
emine erdoğan özelinde bakarsak ailesinin hatalı kararlarından dolayı kendi iç dünyasında çok sorunları olan biri. zorla kapatıldığı için ettiği isyanı, ölmek isteyişi falan basına verdiği röportajlarda var. kimbilir daha anlat(a)madığı neler var hayatında eksikliğini hissettiği yada mahkum edildiği.
böyle durumlarda insan doğası çeşitli tepkiler verir. kimi hırs yapar kendini yetiştirir, kimi depresyona girer hayatla bağını yitirir kimi ise biriken öfkesinden güç alarak fırsatçı bir zorbaya dönüşür. emine erdoğan hanımefendi ne yazık ki 3. gruba dahil. kendini yetiştirmek yerine bir takım güçlerin "yürü ya kulum!" dediği ve oldukça dramatik duygu git-gelleri yaşayan kocasının öfkesinin ardına saklanarak (sara hastalığı ve troid sorunları) pasif agresif bir figür olmayı seçmiş...
moda zevki yok, çocukları sosyalleşmede sorunlar yaşıyorlar, gittikleri her yerde hır gür çıkıyor, bir ülke yöneticisinin eşinin baş işi olan sosyal sorumluluk projelerinde artık neredyse "hiç" görünmüyor. ilk zamanlar giriştiklerinde ise elindeki yazılı metinleri bile berbat ettiğinden çoğu yerde inanılmaz gaflar yaptı. normalde ortalama bir memur eşi olması bile zorken topluma, kadınlara, sosyal sorumluluk projelerine liderlik etmesi zaten beklenemezdi. o bilgisi, görgüsü, birikimi yok. kendini de yetiştiremeyince "mega" düzeyde ama içeriği "gün" olan dedikodu toplantılarından öte bir sosyalleşmesini de göremiyoruz.
makamın temsili konusunda ne yazık ki "ve en hafif deyimle" yetersiz!
emine hanım rahmi koç'un eşi olabilir mi veya ünal aysal'ın?
duraksadınız değil mi?
bütün bu insanların tepesindeki makamın insanı olması mümkün mü?
