Ben insanım diyen herkesin bir kez gidip o çocukların ürkek, ama mutlu yüzlerini görmesi gereken vakıf.
Alın elinize çikolatalar, meyve sularını, hediyelerinizi, oyuncaklarınızı, kitaplarınızı; takın kız/ erkek arkadaşınızı kolunuza, sabahtan çıkın, bir saatte oradasınız (istanbul'da oturanlar için konuşuyorum). Bu görünen küçük hediyeleriniz olsun; banka hesaplarına da bir miktar para yatırın, mesela galatasaray'ın, fenerbahçe'nin bir maçına gitmeyiverin o bilet parasını, sinema paranızı, avm'de yarısı su kolaların parasını onlara verin, çok ihtiyaçları var.
Eğer çok duygusal biriyseniz, yanınıza mendil almayı unutmayın bazı çocuklar, hayat hikayelerini masal gibi anlatırken kendinizi tutamayabilirsiniz. Bahar aylarında giderseniz, niye ağlıyosun ama sorularını, ağlamıyorum alerji o diyerek savuşturmanız daha kolay olur.
