kadir gecesi, beraat gecesi, regaip gecesi gibi kutlu günlerde insanın manevi bütünlüğü için, perdeleri aşması için takılması gereken üç mecazi kanattır ki inşallah insanı mağfirete ulaştırır.
1) işlenen günahları düşünerek muhasebesini yapma bunlar ile ürperme
2)rabb hakkında hüzn ü zan eyleme
3)rabbın merhametinden yeise yani ümitsizliğe düşmeme.
sanırım insanın başına gelecek en kötü musibetlerden birisi günahın ona normal gelmesi, bunlara bir alışkanlık kazanması bir nevi Allah ın kendini unutturmasıdır ki bu 'Allah u unutmaktan' daha kötü bir durumdur. siz unutursunuz ancak bir gün o kendini size unutturursa... Allah korusun diyelim.
insan rabbına karşı hüzn ü zan beslemelidir. onun şefkatinden, merhametinden şüphe etmemelidir. ancak 'nasıl olsa affeder' rahatlığı içerisine girerek günaha dalmakta da büyük bir zarar vardır. rabb biraz da insanın onu bildiği gibidir. onu nasıl bilirseniz size muamelesi biraz da öyle olur. bilinen bir kıssadır hz. musa efendimiz bir gün Allah' a dünyanın en günahkar insanının kim olduğunu sorar.(hz. musa bilindiği gibi Allah ın kelamına bire bir muhatab olan bir peygamberdir, onun sesini kendi kulaklarıyla işitmiştir). Allah ona cevaben ' ya musa falan yerde oğluyla muhabbet etmekte olan bir adam var git onu bul o dünyanın en günahkar insanıdır der. hz. musa denileni yapar adamı görür.
ertesi gün hz. musa rabbına bu sefer de dünyanın en günahsız adamını sorar. cevap yine aynıdır 'falan yerde şöyle bir adam oğluyla muhabbet etmekte git onu bul o dünyanın en günahsız adamıdır. hz musa denileni yapar ancak karşısında aynı adamı bulunca şaşkınlık yaşar. bu durumu rabbına iletir. bu değişimin sebebi ise o adamın oğluyla şu konuşmasıdır;
-babacığım bana söyler misin dünyadaki tüm denizlerin köpüklerinden daha çok bir şey var mıdır?
+vardır oğlum der babanın günahları...
ertesi gün konuşma şu şekildedir
-babacığım madem günahların bu kadar çok söyle bana senin günahından daha çok bir şey var mıdır ?
+vardır oğlum der Allah ın rahmeti, merhameti. onun bağışlayıcılığı benim günahlarımın yanında çok çok büyüktür. merhameti çoktur.
bir konuda isteğinin zahiren gerçekleşmemesi veyahut içine düştüğü zor durum karşısında insan ümitsizliğe düşmemelidir. çünkü ümit kesmek, umut etmeyi bırakmak Allah ın azametinden şüphe etmektir. sizden daha iyi gören daha iyi bilen ve daha güzel hükmeden bir yaradandan ümit kesmek insan gibi aceleci bir varlığa yaraşsa da yakışmaz. kul olmanın mahiyetiyle bağdaşmaz.
ibrahim bin ethem in dizeleriyle bitirelim;
ilâhî, abduke'l-'âsî etâkâ
mukırran bi'z-zünûbi ve kad de'âkâ
fe in tağfir fe ente ehlün lizâkâ
ve in tetrud fe men yerham sivâkâ !
"allahım, âsi kulun kapına geldi,
günahlarını ikrar ederek sana sesleniyor
eğer mağfiret buyurursan ki bu senin fazlındandır,
lakin kapından kovarsan senden başka kim merhamet eder rabbim!"
