anlamsız gelen çalışmalarla,ödevlerle içimize akmaya başlar mimarlık. her öğrenci gibi diploma ve ideal mimar hedefi ile sabitler kendini ruhumuza. uykusuz, bol kahveli, bol bol alkollü geceler ile yer eder kendine geleceğimizde... bir sinyal çakar hedefler arasından bize; öyle kolay çekip gitmeyecek, bundan sonra hayatımızın her anında yanı başımızda olacaktır, istesek de, istemesek de. hayallerimiz kelimelere dökülemeyecek,aydıngere çizilecektir bundan sonra.
Mesleki kaygıların büyüklüğü ile anladığımızı sanırız onu önce, oysa mesele mesleki kaygı değil, onu layığı ile yaşatabilme kaygısıdır. Mimarlıksa hüneriniz; ilk önce ona layık olmak zorundasınızdır. bu, bitirme projenizin son haline jüri öncesi yaptığınız kendi eleştiriniz ile aynı tatta ve de piyasada vereceğiniz fiyat teklifinde ki son düzenleme ile aynı kıvamdadır.
Film izlerken arka fonda ki detaylara takılma, bu yüzden alt yazılı film izleyememe gibi alışkanlıklar getirebilir karşınıza mimarlık, doku avcısı haline gelebilir, gördüğünüz obje, nesne veya malzemeleri parmak uçlarınızla hafızanıza kaydetmeye başlayabilirsiniz.
Yatmak ile kalkmak arasındaki fark, yaşamak ile ölüm arasındaki fark gibi gelebilir. Dünyanın en az olan şeyi sanki zamandır. Hiç bir zaman yetmez, asla ama asla artmaz... yaşam tarzına dönüştüyse eğer mimarlık... bundan sonra asla ne bedenden ne de ruhtan ayrılmaz.
Geçmiş olsun.
