ona aşık olduğumu tam olarak anladığımda çoktan geç kalmıştım. evlenmişti. başka bir kadın, onun soyadını taşıyor, birlikte tatillere gidiyor, geziyorlardı. mutlu olduklarını sanıyorlardı. değillerdi. buna emindim.
aradım bir gün, "seni istiyorum" dedim. "evliyim ben, unut beni artık." dedi. yılmadım. her gün aradım. ilk zamanlar konuşmak uzatmak istemedi. telefon numarasını değiştirmekle tehdit etti. "peki" dedim, sen ne zaman istiyorsan o zaman beni ara. "bir daha seni asla aramayacağım."
aradan bir ay geçti, telefonum çaldı. o. karısıyla ilk tartışmalarını yaşamışlar, morali bozukmuş, benim sesime ihtiyacı varmış. "çık gel bana" dedim, "yemek hazırlayayım."
iki saate bendeydi. geceyi birlikte geçirdik, sonra da onu bir daha görmek istemediğimi söyledim.
aşk değilmiş yahu bendeki. hevesmiş heves, geçti gitti.
