Beni unutamazsin bilirim, beni unutamazsin
Denizin durgunlugu, gözlerimi
Coskunluğu, saçlarimi hatirlatir
Kulaklarini tirmalar sesim, hayatindan silemezsin
Beni unutamazsin bilirim.
Parkin tozlu yollarında yalniz dolasacaksin
Mutsuz gokyuzunde bir iki yildiz, isik tutacak karanligina
Delikanlinin biri uzanacak ellerine ansizin
Caresizligine, yalnizligina irkileceksin
Ve daha sonra tarakta kalan saclardan anlayacaksin ihtiyarladigini
Dudaklarinin pembeligi solacak
Cilasi cikmis bir mobilya gibi eskiyecek guzelligin
Kahrolacaksin !
Ve bir gun gelip, beni anlayacaksin.
Oysa; vakit coktan gecmis olacak
Ama sen yine de sozlerime aldirma.
Gozlerin zamansiz islanmasin.
Cunku, artık cocuk degilsin
Gunesin nereden dogdugunu bilirsin
Baska bir Istanbul olmadigini bilirsin
Ve seni nasil sevdigimi bilirsin
Ama gitmek istiyorsan, yine de sen bilirsin.
