belli bir süreden sonra insanı hipnoz kişiliktir. hayattan kopar, dalar gidersiniz. başka şeyler düşünmeye başlarsınız. o hala anlatmaya devam eder. işin kötüsü, sabah anlattığını öğleden sonra tekrar anlatmasıdır. anlatılanların çoğu palavradır ve bu palavralara kendisini inandırmıştır. bir keresinde beni hakikaten dumur eden bir durumla karşılaşmıştım. benim başımdan geçen, kendisininde şahit olduğu bir olayı, sanki kendi yaşamış gibi bana anlatması. o esnada yanımızda olan ve konuyu bilen 3. bir arkadaş artık gülme krizlerine girmişti.
