şaşırmadım. neden şaşırayım ki? hep biliyordum. derinlerde bir yerde o kadınların duyduğu önlenemez daha fazlasına sahip olma isteğini. ne oldu şimdi? ona sahip misin? veya bana ? nesin sen şimdi biliyor musun? koca bir hiç. hani dünyasını sevdikleri üzerine yapan insanlar vardı ya. daha sonra sevdiklerini kaybettiklerinde dünyaları da yok olur. neden kurmamıştım üstüne o dünyayı anlamışsındır. yine de üzüldüğüm konu ümitlerimin olmasıydı. belki hani bir ümit yapacaktım dünyamı üstüme. zaten sana her baktığımda dün benim olmadığını yarın da benimle olmanın garanti olmadığını da görebiliyordum. şimdi ise hissettiğim sadece şu ; hissizlik. sana ne desem boş şimdi. ne seni aşağılarım , ne karşına geçip sayarım ne de sana bir şiddet uygularım. çünkü sen karşımda varlığını kaybettin. bir daha geri almamak üzere. bana bu ihaneti ederek. merak ediyorum sen de göze aldın mı bunu? aldatan insanın kendi yolundan çıktığını. artık bir yapraksın o rüzgarda. seni kime savurursa ona gideceksin. bitti kızım senin hayatın. artık eskisi gibi olamayacaksın.hayallerin de kirlendi bedenin gibi. artık gözlerini kaldırıp bakamayacaksın bile. daha iyisini bulduğunu zannederken sende olanı da kaybettin şimdi. düşünmedin ki iyisinin seninle asla işi olmayacağını. haydi şimdi git. kollarımda bulamadığın o mutluluğu onlarda ara.
