şu anda yaşadığım ve şu anda deli gibi ağladığım bir durum .
sen , onun hala seni sevdiğini düşünürsün , her gün twitterına bakarsın acaba ne yapmış ne etmiş diye . her yazdıklarını senle alakalı sanarsın kendini avutursun ama bilmezsin ki unuttuğunu belki de seni artık sevmediğini .
Gün gelir canın mesaj atmak ister . Onun da mutlu olup belki de , belki de yeniden geriye dönmek , eskisi gibi olmak istersin . Mesaj atmak istersin , normal konuşmak istersin ama kararsız kalırsın . Bütün gün elin telefona değip kaçar . Mesaj atmaktan korkarsın , tersler diye düşünürsün .
Sonra karar versin mesaj atmak için heyecanlı ve mutlusundur . Mesajı bir 15 dkda yazar yazar silersin ve en sonunda gönderirsin . Sonra 10 dakika evde koşturursun ordan oraya dolaşır durursun . Mesaj geldiği an koşarak gidersin ve açarsın sana sadece iyi sen mesajı gelir bir hoş olursun . Bunca şey yaşanmış nasıl oluyor da böyle iki yabancı gibiyiz diyorsun . Ama yine de umudunu kesmiyorsun . Mesaja devam ediyorsun . Konuşuyorsun konuşuyorsun güldürmeye çalışıyorsun ama olmuyor o seninle konuşurken sanki yeni tanışıyor gibi , sanki arkadaşı gibi . Bir garip oluyorsun istemeden , içine bir gizli hüzün düşüyor ama sen avutuyorsun kendini . Umutlusun çünkü , yine o hayallerdesin . Yine seviyorsun ne kadar zaman geçse de .
Sonra daha fazla konuşmayı uzatmamak istiyorsun çünkü iyi kalbin onu rahatsız edermiyim acaba diye söylenip duruyor sana içinde . Sen , iyi geceler diyorsun o da sanada diyor ve bir anda kendini bir boş hissediyorsun .
Sanki yaşanan her şey bir rüya gibi ,
Sanki gördüklerin bir hayal gibi ,
Sanki seni hiç sevmemiş gibi ,
için bir garip oluyor .
Sonra bir twitterına bakıyım diyorsun profil resminde bir erkek ve altına da seni seviyorum hep benimle ol yazıyor .
Sen o an öyle kalıyorsun ,
Bir anda hüzünleniyorsun delircek gibi oluyorsun .
Herşey bitmiş gibi hissediyorsun .
Korkuyorsun , üzülüyorsun , umutların ağlıyor , hayallerin yıkılıyor .
Sen yine de seviyorsun .
Sonra şarkı açıyorsun , sırf kendini avutmak için .
Ama şarkıların da faydası olmuyor . O fotoğrafı gördükten sonra .
Sonra istemeden ağlıyorsun
Çocuk gibi , oyuncağını kaybeden bir çocuk gibi .
Hayalleri yıkılmış biriyım artık bende .
Şimdi bende yalnızlık mevsimi'ni yaşıyorum yeniden . Hüzün mevsimi'ni , hep kış geçen bir mevsimi .
Peki benim gördüğüm neydi ?
O yaşananlar yalan mıydı ?
Herşey bir rüya mıydı ?
Söyle . Nasıl öğrendin unutmayı ?
