türk televizyon tarihi diyorum, bir de behzat ç. diyorum başka da bir şey demiyorum.
ilk sezonuyla gönüllerde taht kurdu. her izleyen, ekip karakterlerinde kendinden bir şeyler buldu mutlaka. gerçek hayattaki samimiyeti böylesine derinlemesine ekranda gördü. bu dizi devlet işlerinin el bebek gül bebek yürümediğini gösterdi. senin benim sokakta konuşmaktan çekindiklerimi çatır çatır televizyonda yayınladı. efsane bir sezon finaliyle bitirdi.
ikinci sezon beklenileni veremedi. belki de çıtayı çok yükselttiğindendir. en büyük kaybı, ilk sezondaki gibi her bölüm küçük cinayetlerin yanında ercüment gibi bir olayın yerine, sezona yayılan bir cinayeti işlemesi oldu bence. hayaleti akbabayı harunu ön plana çıkarmadılar fazla. aziz başkomiser gibi müthiş bir karakteri katsalar da, dediğim gibi çıtayı çok yükselttikleri için gözden düştü biraz.
üçüncü sezon toparladılar biraz. ilk sezon tadı vermeye başladılar ama yine de yan karakterleri öne çıkaramadılar. tek bir mekanda geçen bölüm çektiler. başrol oyuncusunun hiç konuşmadığı bölüm çektiler. başrol oyuncusunu beşe ayırıp yine bölüm çektiler. bu sezondaki en büyük kaybı da, maalesef devlet baskısı oldu. yapımcı arkalarında durmayınca yukarıdakilerin baskı ve sindirme politikalarına dayanamadılar. devlet, halkı diziden başarıyla soğuttu.
finale yaklaşırken görüyoruz ki, hala sisteme göndermelerden çekinmiyorlar. helal olsun diyoruz. böyle bitmemeliydi böyle gitmemeliydi amirim. gönül isterdi ki taş koyulmasın yoluna ama ileri demokrasinin hüküm sürdüğü canım ülkemde mümkün olmayan şeylerden bahsediyorum herhalde.
