nasıl başlasam nasıl anlatsam onu bilemem. 4 yıldır tanıdığım ve keşke daha erken tanımış olsaydım dediğim dostlarımdan. başta soğuk gelmişti ne yalan söyleyeyim ama sonra sıcacık bir yürekle karşıladı beni. tanıdıkça sevdim hatta o kadar sevdim ki kendim bile inanamadım sevgisine.
kimseyi kırmak, hakkında kötü konuşmak istemeyen, iyi niyetli, saf, tertemiz bir insan. öyle bir insandır ki varımı yoğumu teslim etsem gözüm arkada kalmaz. kısa zamanda kardeşimden öte oldu. bazen çocuğum gibi davranırım bazen ablam, annemmiş gibi.
istediğimi söylerim ona çünkü kızsada tutmaz kin, uzatmaz tartı
şmaları. başlarda tek takıldığım konu bana aşırı takılmasıyda hatta bi ara çok kızdırıyordu beni baktım bu böyle olmayacak dedim sen takılırsan ben de boşdurmam. o zamandan sonra karşısında en çok kahkaha attığım insan oldu. yeri geldi gülmekten yerlere yattık yeri geldi hıçkıra ağladık. ama en önemlisi hiçbirinde birbirimizi yalnız bırakmadık.
şimdi bu kadar şeyi neden mi yazıyorum çünkü bir kaç ay sonra ona her ihtiyacım olduğunda bu kadar kolay yanına gidemeyeceğim, canım sıkkın olduğunda birlikte saçmalayıp kahkahalara boğulamayacağız. Herşeyden önemlisi onu çook ama çook özleyeceğim.
ama şunu biliyorum ki can dostumdan, kardeşimden asla kopmayacağım çünkü onu çok seviyorum.
hep mutlu ol jeanette çünkü sen bunu hak eden nadir insanlardansın.
