şimdi bankalar ellerinde tuttukları mevduatı kasalarında nakit olarak saklamazlar. bunu kredi olarak halka veya mevduat olarak hazineye satarlar. bankalar ellerinde mevduatın belli bir kısmını acil durumlar için tutmak zorundadırlar(bu karşılıklara disponibilite ve munzam karşılıklar denir). bu karşılıkların oranı yüzde 15 civarındadır.
türkiye gibi, dünyada reel faiz oranlarının aşırı yüksek olduğu bir ülkede yatırım kararı almak çok zordur. yatırımın maliyeti, ödeyeceğiniz yıllık yüzde 20 kredi faizi, kazanamadığınız yüzde 20 mevduat faizi ve teminat olarak vereceğiniz muayyen tutardır ve rehinlerdir. bu kadar masrafa girip de karşılığı alamama riski yüksektir. ama güzide devletimiz enflasyonu düşürmek bahanesiyle paranıza yüzde 20 faizi garanti eder ve kimsenin ekonomiye aktif olarak katılmasını istemez. ve bunun sonucunda senede 200 milyar dolardan fazla borç sürekli çevrilir, koca hazine kurumu bu borç çevirme işiyle uğraşır.
bankalar eskiden ellerindeki mevduatın bir kısmıyla reel sektörde yatırımlar yapıyorlardı. fakat bu yatırımlardan çok fazla verim alamadılar. bankacılık ve devamında finans sektörü birbirine kenetlenmiş bir vaziyette çalışır. herhangi bir bankanın büyük bir yatırımının fiyaskoyla sonuçlanması tüm finans kesiminin kredibilitesini olumsuz etkiler. ayrıca bankalar reel sektörde yatırım yapmak için yeterince özelleşmiş kurumlar değillerdir. yatırım işini bu işte tecrübe sahibi reel sektör kuruluşlarına bırakmaları çok daha mantıklıdır. bankalar kredi mekanizmasının doğru düzgün çalışmasını sağlayarak ekonomiye olan katkılarını yerine getireceklerdir bunun dışında ekonomiye müdahil olmaları gereksizdir..
