doğa kadını korur. kadın doğası gereği kötü zamanları çabuk atlatır. ağlarken zırlarken görürürüz hep onları. doğa ağlasın, zırlasın, çabuk atsın içinden olanları diye onları böle ağlak yaratmıştır. bizde ne kadar acı çekiyor diye düşünürüz. oysaki o ağladıkça ne kadar rahatlıyor, bir yılan derisinden kurtulur gibi sıyrılıyor yaşananlardan. erkek öle mi taş gibi, kaya gibi içinde aylarca, hatta yıllarca kalıyor ayrılığın acısı.
